Dlaczego blog i kim jest Wiejski Owczar?

Mamy 2025 rok i blogi raczej nie są już popularną sprawą, a zwłaszcza takie blogi o życiu z psem, codzienności i relacjach z wspólnych wycieczek z czworonogami. Te które czytałam jako dziecko albo zostały usunięte, albo nie są akutalizowane od nawet dziesięciu lat. Teraz popularnością cieszą się krótkie formaty filmowe na Tiktoku czy Instagramie i tam można znaleźć od groma miłośników psów czy innych psiarzy i to jest naprawdę spoko! Jednak dla mnie, choć czasem naprawdę przyjemnie się ogląda te wszystkie rolki, to jednak nie tworzy się ich z jakimś wielkim zapałem czy zainteresowaniem — serio. Jeszcze posty i relacje na Instagramie w formie zdjęć są dla mnie całkiem w porządku. Lubię na nasze konto dodać kilka ładnych zdjęć ze spacerów i zrelacjonować to co się u nas dzieje, ale w raczej krótkiej formie tekstowej. Nie lubię pisać długich postów na tej platformie, a czytanie takich postów też nie jest dla mnie wygodne i niejednokrotnie pomijam długie opisy, chyba że coś naprawdę mnie zainteresuje. Tak samo na drugiej aplikacji. A blog? Prowadzenie bloga zawsze było dla mnie przyjemnością. Nawet jeśli były chwile zwątpienia i brak pomysłów (spowodowany nastoletnią chęcią do dodawania kilku postów w tygodniu, bo im więcej tym na pewno lepiej) to jednak długie formy pisane przeplatane zdjęciami najbardziej mnie przekonywały i przyciągały moją uwagę. Dlatego postanowiłam do tego wrócić. Dla siebie i dla tych, którzy w jakiś sposób tu trafią i postanowią zostać na dłużej i czytać moje wypociny o tym owczarkowym pajacu.

Także oficjalnie witam Was na naszym blogu o nazwie Wiejski Owczar!

Ale kim jest ten Wiejski Owczar zapytacie? To prawdziwy i przepiękny przedstawiciel rasy owczarek niemieckie długowłosy, a raczej przedstawicielka o imieniu Nuka, zwana przeze mnie często Bubą czy też Bubulkiem. Pies rasy, o której marzyłam od dziecka.

Nuka aktualnie ma półtora roku. Jest ze mną od kiedy skończyła 2,5 miesiąca, choć tak naprawdę poznałyśmy się już dużo wcześniej. Jest strasznym łobuzem — tak, to jest pierwsze co zawsze o niej mówię nowopoznanym osobom — ale także bardzo mądrym, upartym i kombinującym psem. Nie zliczę ile razy w przeciągu tego ponad roku wspólnego życia testowała mnie i doprowadzała na skraj zdenerwowania swoim zachowaniem... Niby człowiek wiedział na co się pisze biorąc owczarka niemieckiego, ale teoria teorią, a praktyka to totalnie co innego. Ale gdyby nie ta teoria, jeżdżenie jako obserwator (a z czasem też kilkukrotnie jako uczestnik z owczarkiem z zaprzyjaźnionej hodowli) na treningi i szkolenia z posłuszeństwa, poznawanie rasy poprzez rozmowy z innymi opiekunami ONków to myślę, że byłabym teraz z Nuką w gorszym miejscu. Bo choć nie jest moim pierwszym psem, a moja Milka była najlepszym psem na świecie i udało mi się ją dobrze wychować i fajnie wyszkolić to jednak gdzie mały kundelek, a gdzie owczarek? Dwa totalnie inne gabaryty i dwa totalnie różne charaktery.

Jednak... jest dobrze. Wielu znajomych i osób z rodziny niejednokrotnie mówiło mi, że Nuka to pierwszy owczarek niemiecki, którego się nie boją. I to pokazuje, że w tej kwestii socjalizację mamy ładnie ogarniętą, bo Nuka nie wykazuje ani kszty agresji w stosunku do ludzi. Jest głupiutka i ma jeszcze czasem zapędy do skakania na ludzi w geście powitania czy radości, podgryzania przy zabawie, ale to wszystko jest w formie zabawy i pozytywnych emocji. Umie w zabawę, szybko odnajduje się w nowych miejscach, podróże komunikacją miejską i pociągami nie są dla niej problemem. Czyli wiele rzeczy z tych, na których mi najbardziej zależało mamy zrobione dobrze. Poza zwykłym posłuszeństwem takim "do życia" robimy też posłuszeństwo sportowe oraz obronę sportową, mam też chęć zrobić z nią obedience 0 tak dla sprawdzenie siebie i jej, ale to najszybciej w przyszłym roku.

To tak po krótce o Wiejskim Owczarze, bo więcej o niej i o tym co wspólnie robimy dowiecie się w przyszłych postach, więc zapraszam do śledzenia naszego bloga! :)